More Related Content
Similar to ราชสีห์กับหนู (20)
More from วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นพรัตน์วชิระ
More from วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี นพรัตน์วชิระ (20)
ราชสีห์กับหนู
- 2. วัน หนึ่ง มีแ ม่ห นูต ัว หนึ่ง เดิน แบกสะ
เบีย งอาหารเทิน ไว้บ นหัว แล้ว เดิน
อย่า งรีบ เร่ง เพื่อ ที่จ ะนำา กลับ ไปให้
ลูก ๆซึ่ง กำา ลัง รอกัน อยู่ด ้ว ยความหิว
อยู่ท ี่ใ นรัง ของมัน ...
มัน เดิน แหวกกอหญ้า ไปข้า งหน้า เรื่อ ย ๆ แต่
จะเป็น ด้ว ยความที่ร ีบ ร้อ นหรือ ด้ว ยมัน เป็น
- 3. เพราะแทนที่พ วกกอหญ้า ที่ม ัน ตั้ง
หน้า ตั้ง ตาแหวก ไปข้า งนั้น จะเป็น กอ
หญ้า จริง ๆไงกลับ กลายมาเป็น ขน
ลำา แพนคอของราชสีห ์ต ัว หนึ่ง ที่ก ำา ลัง
นอนหลับ กลางวัน อยู่อ ย่า งอุต ุเ ข้า ตัว
หนึ่ง ไป...เมื่อ มัน ได้ร ู้ส ึก ตัว ว่า มัน ได้
- 4. ราชสีห ์ต ว นั้น กำา ลัง นอนหลับ สบาย ๆอยู่ด ี
ั
ๆ เมือ มัน มีค วามรู้ส ก ว่า ได้ม ส ง แปลกปลอม
่ ึ ี ิ่
ชนิด หนึง มาเดิน ต้ว มเตี้ย มเกะกะอยูต รง
่ ่
ขนลำา แพนคอของมัน เข้า อย่า งนั้น มัน จึง
สะดุ้ง ตื่น ขึ้น มา พร้อ มทั้ง คำา ราม ขึ้น ด้ว ย
ความโกรธ และพร้อ มกัน นัน มัน ได้เ อื้อ ม
้
มือ ที่ม ีอ ง เล็บ ที่ใ หญ่แ ละแหลมคมของมัน
ุ้
ขึ้น ไปตะบบ เจ้า สิง ๆนั้น ทัน ที..และหมายที่
่
จะกิน เสีย ด้ว ยความโกรธ แม่ห นูจ ึง ได้พ ูด
อ้อ นวอนขอร้อ งกับ ราชสีห ์ว ่า " ท่า น
- 5. เจ้า สิง ๆนั้น ทัน ที..และหมายที่จ ะกิน เสีย
่
ด้ว ยความโกรธ แม่ห นูจ ึง ได้พ ูด อ้อ นวอน
ขอร้อ งกับ ราชสีห ์ว ่า " ท่า นราชสีห ์ ได้
โปรดไว้ช ีว ิต อย่า ได้ฆ ่า ข้า พเจ้า
- 6. มัน หยุด คิด แล้ว พูด แบบฉุน เฉีย วว่า
" แช๊ะ ..นึก ว่า อะไร ทีแ ท้ก ็เ ป็น หนู
่
ตัว เล็ก เท่า ธุล ีด ิน กิน เข้า ไปก็
เท่า นั้น แหละ ไม่ไ ด้ช ่ว ยยาใส่ใ ห้ข ้า
ได้ห รอก
" มัน จึง ได้ป ล่อ ยแม่ห นูต ัว นั้น ให้เ ป็น
อิส ระ...และก่อ นที่แ ม่ห นูจ ะจากไปได้ห ัน
- 7. อยูต่อมาไม่นานวันหนึ่งหลังจากที่ราชสีห์
่
ตัวนั้นได้ตื่นขึ้นมาหลังจากนอนกลางวัน
ตามปกติของมันแล้ว และท้องของมันก็เริ่ม
ส่งเสียงร้องด้วยความหิว มันจึงออกเดิน
เพื่อหาเหยือไปในที่ต่าง ๆ เมื่อมัน เดินมอง
่
หาและคิดตัดสินใจไปด้วยกันว่าวันนี้จะเอา
สัตว์ตัวไหนมาเป็นเหยืออันโอชะดีอยู่นั้น
่
มันก็มอง ไปเห็นก้อนเนื้อก้อนหนึ่งในดง
หญ้าเข้า " เอ๋ ๆๆนั่นมันก้อนเนื้อนี่..แหมวัน
นี้ช่างโชคดีเสียจริง " มันคิดและพร้อมกัน
นั้นก็ยางสามขุมเข้าไปที่ก้อนเนื้อก้อนนั้น
่
- 8. " ขอบคุณ ท่า นที่ช ่ว ยไว้ช ีว ิต ให้
คราวนี้ คงจะมีส ก วัน หนึ่ง ที่จ ะได้
ั
ตอบแทนบุญ คุณ ของท่า นเมื่อ เวลา
ที่ท ่า นเดือ ดร้อ นบ้า ง...ข้า พเจ้า จะ
ไม่ม ีว ัน ลืม เลยเป็น อัน ขาด "
แล้ว แม่ห นูก ็ร ีบ เดิน จากไป ราชสีห ์ม องแม่
หนูต ัว นั้น แล้ว พูด ขึ้น ลอย ๆเพราะ นึก ขำา ขึ้น
มาติด หมัด ว่า "ฮ่า ๆๆหนูต ัว เท่า ธุล ีด ิน แค่น ี้
จะมีว ัน ที่จ ะได้ต อบแทนบุญ คุณ ราชสีห ์
อย่า งข้า ได้ ละมั้ง ?ฮ่า ๆๆ " ว่า แล้ว มัน ก็ห ัน
- 9. เมื่อ มัน เดิน มองหาและคิด ตัด สิน ใจไป
ด้ว ยกัน ว่า วัน นี้จ ะเอาสัต ว์ต ัว ไหนมาเป็น
เหยื่อ อัน โอชะดีอ ยูน ั้น มัน ก็ม อง ไปเห็น
่
ก้อ นเนื้อ ก้อ นหนึ่ง ในดงหญ้า เข้า " เอ๋ ๆๆ
- 10. ดัง สนั่น ขึ้น ...มัน เป็น เสีย งของกับ ดัก ที่
นายพรานป่า วาง และเอาก้อ นเนื้อ ล่อ ไว้
นั่น เอง ราชสีห ์จ ึง เป็น อัน ต้อ งติด กับ ดัก
อัน นั้น ของนายพรานป่า ไปโดย
ปริย าย....
และในฉับ พลัน นั้น เอง ก็ไ ด้เ กิด เสีย ง
มัน ร้อ งครวญครางด้ว ยเสีย งอัน ดัง
แล้ว ในขณะนั้น เผอิญ แม่ห นูต ัว ที่ม ัน
ได้เ คยไว้ช ว ิต ให้ไ ว้ต ัว นั้น ได้ผ ่า นมา
ี
- 11. แม่ห นูจ ำา ราชสีห ์ไ ด้...มัน จึง บอกกับ
ราชสีห ์ว ่า " อย่า กลัว ไปเลยท่า น
พวกเราจะช่ว ยท่า นเอง "
ว่า แล้ว แม่ห นูก ็ส ั่ง ให้พ วกลูก ๆ
ของมัน ตรงเข้า ไปช่ว ยกัน กัด ,แทะ
"กา ริ..กา ริ..."บ่ว งกับ ดัก อัน นั้น ให้
กัน เป็น การใหญ่...แม่ห นูก ัด ไปและ
มองไปไกล ๆทางด้า นโน้น ของภูเ ขา
เข้า แล้ว มัน ก็ร ีบ ตะโกนบอกเร่ง ลูก ๆ
เป็น การใหญ่ว ่า
- 12. เร็ว ๆลูก ช่ว ยกัน กัด เชือ กทุก เส้น
ให้ข าดเร็ว ๆ นั่น นายพรานป่า ที่
เป็น เจ้า ของบ่ว ง มัน กำา ลัง เดิน มา
ทางโน้น เห็น ลิบ ๆนั่น แล้ว ... เร็ว ๆ
- 13. แล้ว ก็จ ริง อย่า งที่แ ม่ห นูพ ด เลย
ู
เพราะที่ไ กลออกไปตรงลิบ ๆนั้น นาย
พรานป่า เจ้า ของบ่ว งกับ ดัก กำา ลัง เดิน
มาจริง ๆอย่า งที่ม ัน พูด บอก ...และด้ว ย
ความพยายามของหนูแ ม่ล ูก ราชสีห ์
จึง ได้ห ลุด ออกมาจากบ่ว ง ได้อ ย่า งทัน
การก่อ นทีน ายพรานป่า จะมาถึง ตรง
่
นั้น ราชสีห ์บ อกขอบคุณ แม่ห นู
เป็น การใหญ่
- 14. " ขอบคุณ พวกท่า นมาก...ท่า นหนู แม้ต ัว
ของพวกท่า นจะเล็ก แค่ธ ล ีด ิน แค่น ี้ก ็เ ถอะ
ุ
ถ้า คิด รวมพลัง กัน แล้ว ก็ส ามารถและกลับ
กลายเป็น พลัง อัน ใหญ่ห ลวงได้เ หมือ นกัน
เราเชื่อ และทึ่ง ในพลัง อัน มหาศาลของ
พวก ท่า นแล้ว จริง ๆ " มัน พูด ขอบคุณ จบ
- 15. นิท านเรื่อ งนี้ส อนให้ร ู้ว ่า
รู้จ ัก ทำา คุณ กับ ผู้อ ื่น สัก วัน
ต้อ งได้ร ับ การตอบแทน